In het Museu Nacional d’Arte de Catalunya is tot medio februari een tentoonstelling over Carles Casagemas te zien. Carles Casagemas was een vriend van Picasso en een groot talent. Hij leefde van 1880 tot 1901. In 1900 ging hij samen met Pablo Picasso naar Parijs, waar hij verliefd werd op een model, Germaine. Zij beantwoordde zijn liefde niet. Hij vertrok na drie maanden met Picasso naar Malaga, maar al snel keerde hij terug naar Parijs. Daar in een café wilde hij zijn geliefde Germaine vermoorden, maar richtte het pistool op zijn eigen hoofd en pleegde zelfmoord. Hij was twintig jaar. Picasso maakte enkele schilderijen van hem. Het MNAC wijdt nu een tentoonstelling aan Casagemas werken, genaamd “Casagemas, l’artista sota el mite”, de kunstenaar onder de mythe. De tentoonstelling in het MNAC geeft een overzicht van de werken van Casagemas, bestaande uit zeven schilderijen en negenentwintig tekeningen.
Landschappen
Al lopende door de kleine tentoonstellingszaal, ontdek je hoe gevarieerd Casagemas was in zijn tekeningen en schilderijen. Er zijn drie olieverfschilderijen te zien van “landschappen”. Een schilderij geeft het zicht op een plein met een markt. Het is een kleurig geheel van grove penseelstreken. Kleurig, met veel geel en oranje, en daardoor treffend voor de lichte pleinen van Spanje. Vooraan zie je figuren zitten en staan en hun waren aanbieden. Een volgend werk is dat van een grote boom op een veld. Het schilderij bestaat uit streepjes in verschillende richtingen en van verschillende kleuren. Zou Casagemas Van Gogh hebben gekend? Het heeft er in ieder geval veel van weg. Casagemas moet in zijn tienerjaren flink hebben geexperimenteerd, want zo’n typisch schilderij maak je niet zomaar. Dat was in die tijd zeer vooruitstrevend.
Tekeningen
In de zaal, opgedeeld door een aantal wanden, hangen vele tekeningen van Casagemas. Hij maakte enkelen op “gebrand” papier, een techniek om van papier een soort okergeelachtige ondergrond te maken. Met inkt en krijt schetste hij dan in enkele lijnen een vrouw op het papier. Prachtig zijn de tekeningen met verschillende kleuren krijt van vrouwen en mannen die in kamers, bordelen of andere uitgaansgelegenheden zijn. Zo treffend met enkele zwarte omtreklijnen. Zo staat een man zijn hemd in zijn broek te stoppen terwijl hij een bordeel uitloopt. De vrouw naast hem heeft een handdoek in haar handen. Het hele tafereel laat, ondanks de vage figuren, niets aan het verbeeldingsvermogen over.
Op de laatste wand hangen een aantal tekeningen van vrouwen in uitgaanskleding op een rij. Elke tekening geeft in een indrukwekkende eenvoud de klasse weer van de vrouwen.
Zelfmoord
Het mooie van de tentoonstelling in het MNAC is dat de tekeningen en schilderijen van Casagemas centraal staan en niet zijn tragische einde. Door zijn relatie met Picasso en de schilderijen die Picasso van hem maakte is zijn eigen oeuvre een beetje in de vergetelheid geraakt. Maar door nu door die zaal met al zijn tekeningen en schilderijen te lopen, zie je hoe getalenteerd hij was en hoe wij door zijn zelfmoord misschien wel een groot kunstenaar van de twintigste eeuw hebben moeten missen.