In de verte zie ik tussen de okerkleurige velden en akkers Fuente de Carlos liggen. Het is elf uur en ik loop over de Vía de la Plata. Het is nog niet zo heet. De zon klimt omhoog. Hij brandt op de akkers. De velden zijn droog. Een boer bekijkt wat de zon heeft aanricht … Continue reading Fuente de Carlos en Zurbarán →
Begin jaren tachtig van de negentiende eeuw. Twee jongemannen ontmoeten elkaar in Den Haag. Beide mannen hebben een ideaal. Zij willen kunstschilder worden. De ene is autodidact, neemt af en toe les, maar zoekt zijn eigen weg. Hij is idealist, emotioneel en bijna religieus betrokken bij het harde leven van het volk, de boeren en … Continue reading Breitner en Van Gogh →
Wanneer ik door de entree van de tentoonstelling over Breitners kimonomeisje loop sta ik recht tegenover Geesje. Ik kijk haar op haar rug. Ze steekt haar haar op, armen omhoog. Ze kijkt in de spiegel en door de spiegel kijkt ze mij aan. Ze staat daar naakt voor die spiegel haar witte onderjurk als een … Continue reading Geesje Kwak en Breitner →
Toon Kelder was voor mij een onbekende kunstenaar tot ik vandaag in het museum Flehite in Amersfoort zijn werk zag. Hij is een van de modernisten in de Nederlandse kunst die in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw in de stroming van het realisme experimenteerde. De tentoonstelling in Flehite toont Kelders … Continue reading De naakten van Toon Kelder →
In het Centro de Arte Moderne van de Fundacau Calouste Gulbenkian zag ik afgelopen week kunstwerken van Hein Semke. Deze Duitse kunstenaar leefde vanaf zijn 33ste in Lissabon en Portugal. Hij maakte keramiek, sculpturen, tekeningen en schilderijen. Zijn werk toont duidelijk elementen uit Afrikaanse en Europese kunststromen. In zijn latere leven werd hij geïnspireerd door … Continue reading Hein Semke, een Duitser in Portugal →
Het is altijd bijzonder wanneer je een museum inloopt en een tentoonstelling van een kunstenaar bezoekt waar je van te voren nooit een idee van hebt gehad en die grote indruk op je maakt. De tentoonstelling François Morellet l’esprit de suite in Caen is zo’n belevenis. De tentoonstelling neemt je mee in het werk vande … Continue reading De geometrische abstractie van François Morellet →
Vorige maand bezocht ik de tentoonstellingen De late Rembrandt. Het was er druk en warm. De zweetdruppels liepen over mijn voorhoofd. En toen stond ik stil voor ‘de samenzwering van Claudius Civilis: de eed’. Ik viel stil. Mijn mond wijd open. Wat een schilderij!
Twee maanden geleden schreef ik een stukje over het leven en de tragische dood van Carles Casagemas en zijn vriendschap met Pablo Picasso. De twee jongemannen ontmoetten elkaar in Barcelona en bouwden een hechte vriendschap op.
Het is een groot schilderij van Mauve dat pas in een van de laatste zalen van het Gemeentemuseum Den Haag hangt. Een groot wit groezelig vlak met in het midden de vage contouren van een kudde schapen met een herder. Daarboven een grijze lucht.
Soms zie je het nog wel eens. Vooral in de grote musea in het buitenland. Iemand met een ezel en een doek voor een schilderij van een beroemde schilder. Het schilderij wordt gekopieerd, nageschilderd, door een student of een amateur die zijn techniek wil bijwerken.